RoPa Run 2007: terugblik van een rennende reporter
Artikelindex
Voor de RoPa Run gelden diverse superlatieven. Het is met zijn 530 km van Parijs naar Rotterdam de langste non-stop estafetteloop in Europa. Met zijn deelnemersveld (212 teams van gemiddeld ca 25 personen) behoort de RoPa Run tot de grootste estafettelopen in Europa. Met zijn enthousiaste publiek behoort het beslist tot de leukste estafettelopen die er bestaan. Kortom genoeg redenen om in 2007 deelgenoot te worden van een uniek evenement.
Wat er aan vooraf ging
In december 2006 kwam Michiel van Baarle, een oud-Road Runner van de Erasmus Universiteit Rotterdam, tezamen met een toen nog voor mij onbekende collega, Rogier van Erk, op m’n kamer. Rogier vertelde dat hij van plan was om binnen PwC een team te formeren om zo in 2007 deel te kunnen nemen aan de RoPa Run. Rogier was een enthousiast verteller. Hij was bezig om binnen PwC allerlei mensen aan te zoeken voor deelname, waaronder uiteraard lopers. Van Michiel had hij gehoord dat ik aan hardlopen deed “en iets met marathons”. Er bestond dan een kans dat hij een loper aan de haak zou kunnen slaan. En jawel, dat lukte. De RoPa Run was geen onbekend fenomeen voor mij. Diverse vrienden van mij op de Erasmus Universiteit hadden in eerdere edities van de RoPa Run meegedaan. Bovendien had ik de voorgaande jaren enkele vrienden uitgezwaaid, toen het parcours nog van Rotterdam naar Parijs ging. Hoe het tijdens de estafette er aan toe zou gaan en hoe het parcours eruit zou zien, daar kon ik me nog moeilijk iets bij voorstellen. Het aanbod van Rogier vormde daarom een uitgelezen kans om hierin verandering te brengen.
Eind december 2006 kwamen we als PwC team voor het eerst bij elkaar. Van de ca 25 personen kende ik slechts een handvol. Rogier vertelde onder meer over de achtergronden van de RoPa Run. Een van de hoofddoelen is om gelden bijeen te brengen voor palliatieve zorg van patiënten en hun naaste familieleden onder het motto: “Trachten leven toe te voegen aan de dagen waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Bij deze woorden moest ik even terugdenken aan een indrukwekkend en aangrijpend moment uit een eerdere editie van de RoPa Run. De uit Rotterdam vertrekkende teams maakten vlak voor hun start nog een korte ronde langs de Daniel den Hoed Kliniek in Rotterdam Zuid. Bij de ingang van de kliniek stonden tientallen patiënten met artsen en verplegers. Diverse patiënten stond daar met een rek waaraan hun infuus hing. Achter de ramen stonden rijen patiënten of zaten in een rolstoel. De blijdschap en het enthousiasme die ik op hun gezichten zag, ontroerde mij diep.
In onze bijeenkomst in december 2006 werd ik aangezocht voor de training van het PwC-team. Ik moest even slikken. Ik had wel al ervaring met het coachen en hazen van drie Road Runners op hun debuutmarathons. Zij hadden alle drie hun marathon perfect afgelegd met een versnelling op de laatste kilometers. Bovendien hadden zij sneller de marathon afgelegd dan de ‘marathonverzamelaar c.q. marathontoerist’ waartoe ik me reken met m’n maandelijkse marathon. Echter een compleet team begeleiden voor een lange estafetteloop waarbij elke loper ca 65 km loopt, dat is even andere koek.
Tags: Overig