De marathon van Palma de Mallorca

Geschreven op 16 oktober 2016.

Ik mag graag in Spanje lopen, is het niet op het vaste land, danwel op een van de eilanden. In de voorgaande drie jaren heb ik deelgenomen aan de Transgrancanaria op Gran Canaria en nu was het aan de beurt aan het andere grote eiland van het eilandenarchipel de Balearen.

Een korte beschrijving
Mallorca is verrassend groot. Het meet 347 km2 en heeft 570 km kustlijn. Het eiland telt ca 800.000 inwoners. Het eiland is ook behoorlijk anders dan ik had verwacht. Het is geen vlak eiland met alleen maar zandstanden. Het kent zelfs twee bergruggen. De westelijke bergrug loop van zuidwest naar noordoost en heeft toppen boven 1400 m. De oostelijke bergrug loop vrijwel parallel en heeft top tot boven de 500 m. In het midden is het eiland vrij vlak en heeft bij de hoofdstad Palma een grote ronde baai waar het overgrote deel van de vakantievierders hun strandvakanties vieren. De zandstranden zijn er breed en lopen heel geleidelijk af naar beneden. Vijftig meter in het water staat het water nog maar tot aan de knieën. In het binnenland en in de bergen zijn diverse plaatsen te bezoeken die de moeite waard zijn. Het zijn onder meer de plaatsen Valldemossa, Deixa en Soller. Verder telt het land diverse kastelen en (duirpsteen)grotten. Het eiland kent een bewogen geschiedenis. De Moren hebben er tot 1490 (check) gekoloniseerd totdat koning Jaime I (check) van Spanje hun eruit verdreef. Het berglandschap is ruig en regelmatig decor voor films.

Op vrijdagavond 14 oktober rond middernacht landde m’n vliegtuig. Ik had thuis gezien dat op vrijdag en de dagen daarvoor een lagedrukgebied in het westelijke deel van de Middellandse Zee had gelegen en voor de nodige regen had gezorgd. Ergens was ik bezorgd dat dit tijdens mijn verblijf zou herhalen. De temperatuur rond middernacht was nog aangenaam hoog: 19 graden.

De volgende ochtend was de lucht strakblauw. Dit was weer het andere uiterste. Ik wilde meteen m’n startnummer in het Parc de la Mar in Palma ophalen. Dit park ligt tussen de prachtige Saharakleurige kathedraal Seu vlak aan de kust. Dit gebouw is een echte eyecatcher van Palma. (korte beschrijving van kathedraal) . De marathonexpo was goed georganiseerd en lag op een prachtige locatie, net onder de oude stadsmuren, vlak aan het water. Het oude stadscentrum is erg fraai. De historische bebouwing is voortreffelijk gerestaureerd en de straten, pleinen en stegen zijn goed geplaveid met vlakke natuursteen.

Na een bezoek aan de kathedraal, enkele musea en een wandeling door het verrassend stille stadscentrum (de wijk rond de kathedraal bevat veel religieus gerelateerde bebouwing en geen winkels) keerde ik terug naar m’n comfortabel hostel Atlanta in de badplaats s’Arenal, ca 15 km ten zuidoosten van Palma. Ik wilde m’n krachten sparen voor morgen, want het zou wederom een warme, zonnige dag worden.

De marathon
M’n wekker had ik op zeven uur ingesteld, maar ik werd al een half uur daarvoor wakker. Ik besloot om maar meteen op te staan, m’n loopkleding aan te doen, ontbijten en met de bus naar Palma te gaan. Toen ik om kwart over zeven buiten stond, was het nog nacht, maar in het oosten begon al de dageraad. Boven de baai stond in het westen een mooie volle, kaasgele maan. In het water weerkaatste het licht van de maan. Met m’n camera nam ik een foto en zoomde maximaal in. Het resultaat was verbluffend. Alle grote kraters waren goed te zien. Tezamen hadden ze de contouren die sterk geleek op die van het continent Afrika. Om half acht kwam de bus die me een half uur later in Palma bracht. De start van de marathon was om 9.00 uur. Dan is het nog aangenaam koel, maar zodra de zon begint te klimmen, dan schiet de temperatuur omhoog. Ik had m’n witte honkbalpet en zonnebrandolie bij me en dat was geen overbodige luxe.
Het parcours bestaat uit twee ronden die op zich uit twee delen bestaat. Het eerste deel is 12 km lang en loopt over een brede boulevard langs de enorme jachthaven van Mallorca. Rechts komt eerst nog een deel stadmuur met enkele klassieke Spaanse traditionele windmolens. Daarna komen hotels en woonwijken. Aan het einde van de haven komt de marinehaven, waar op dat moment enkele fregatten hadden aangemeerd. De bemanning zat op het dek en keek ons geamuseerd toe. Een groet van een marathonloper werd steevast beantwoord. Tijdens het lopen kwam ik meerdere malen groepjes mannen tegen gehuld in een rood t-shirt met een code op. Zij liepen bij een loper die een klassieke houten standaard met aan de top een smeedijzeren versiering en een vlag. Het bleken militairen te zijn. Ik schat dat er vijf pelotons militairen waren met elk zo’n twintig lopers. Tijdens het lopen maakte ik ruimhartig foto’s en raakte daardoor in de achterhoede, maar het deelnemersveld bleef vol. Het bleek dat een paar minuten na de marathon de halfmarathonlopers startten en na hen de 10 km lopers. Voor de lopers vormde dat vrijwel geen probleem. De boulevards waren breed en voordat we bij het oude stadscentrum kwamen, was het lopersveld dermate uitgewaaierd dat niemand een ander in de weg liep.

Toen ik na 11 km weer bij de start kwam, kwam de eerste loper van de halfmarathon bij de finish. Hij had 1.02.xx gelopen. Het was een slanke rijzige Engelsman (naam….), die vorig jaar ook had gewonnen (check). Hij was ontzettend blij dat de race voorbij was en was werkelijk uitgeput. De speaker wilde hem interviewen, maar dat was even te veel voor de Engelsman en ging op de grond zitten. Daar ging het interview voort. Een kleine minuut later kwam nummer twee aan. De Engelsman stond op en met een sportieve omhelzing feliciteerde hij de Spanjaard (naam). Ik had nog even getwijfeld of ik nog op nummer drie zou wachten, maar besloot uiteindelijk dat niet te doen, ik had zelf ook nog een loopklus te klaren.

De boulevard langs de stadsmuren en het water was bloedheet. Ik was blij dat we hierna het oude stadscentrum binnengingen met onder meer smalle, schaduwrijke steegjes. Hier was het tijdens de eerste ronde wel vrij vol met lopers. Voor marathonlopers die een snelle tijd willen lopen, is het zaak om hiermee rekening te houden.

Tijdens het lopen let ik altijd op bijzondere lopers, supporters en bezetting van de verzorgingsposten. Langs het parcours stonden diverse groepjes Nederlandse supporters in vol oranje voetbaal-ornaat. Ook de toeters ontbraken niet. Verder stonden veel Duitse supporters langs het parcours want ruim 40% van het deelnemersveld kwam uit Duitsland, Spanje was met ca 20% een goede tweede en Groot-Brittannië met ruim 15% was derde. Ik was verrast door het grote aantal Duitse lopers. Ik wist wel dat op Mallorca doorgaans veel Duitse pensionado’s wonen (Duits is de tweede voertaal daar), maar zoveel jonge Duitse lopers had ik toch niet verwacht. Wat mij ook verbaasde, was dat sommige marathondeelnemers heel jong zijn, piepjong zelfs. Eentje lag zelfs in een driewielige kinderwagen die door zijn pappa werd voortgeduwd. Bij de verzorgingsposten zijn jonge kinderen altijd heel leuk om te zien hoe ze hun uiterste best doen om te helpen. Vaak staat er een breed lachende pappa of mamma in de buurt om aanwijzingen te geven. Een prachtige shot is van een klein meisje, ik schat zo’n drie/vier jaar, die mij als een plotseling verschijnende grote meneer, nogal eng vond en bijna in huilen uitbarstte. Haar gezicht sprak boekdelen. Ik las op haar gezicht: ”En ik wil die meneer helemaal geen bekertje water geven”.  Dat arme hummeltje had haar armpje uitgestrekt maar wist volstrekt niet meer wat ze moest doen. Ik was ook wat confuus met de situatie en besloot maar snel door te lopen. Even later was er een jochie van een jaar of zes/zeven en die glunderde van oor tot oor toen ik zijn bekertje sportdrank aannam.

De tweede ronde was een groot verschil met de eerste. De zon was erg warm geworden en het deelnemersveld gedecimeerd. Ik had niet de energie om nu te versnellen, en besloot de race te lopen zoals het voor m’n lichaam nog comfortabel aanvoelde. Wandelen heb ik heel sporadisch gedaan: op een paar stijgende stukken. Met een tijd van 4.48.50 passeerde ik de finishlijn. In voorgaande jaren zou ik met deze tijd niet tevreden zijn geweest, maar gezien de warme weersomstandigheden, de ruim 700 foto’s die ik tijdens had genomen en het feit dat mijn basislooptempo omlaag is gegaan doordat ik me meer ben gaan focussen op trails en ultra’s, was ik toch tevreden met dit resultaat. Na de finish heb ik nog enkele traditionele foto’s genomen. Eentje met een plak om de nek met de kathedraal op de achtergrond, eentje met een (alcoholvrij) biertje en een waar ik in het water sta in s’Arenal, en waar ik daarna een overheerlijke duik nam in de golven.

Na het lopen kwam ik enkele posters en reclame-aanduidingen tegen waarop met kapitale letters RAMON LLULL  stond geschreven. Ik dacht er het mijne van. Was hier sprake van dyslexie of dronkenschap bij het uitwisselen van complimenten? Hoe dan ook, mijn kortstondige verblijf op Mallorca was heel aangenaam geweest en hoop in de toekomst nog eens terug te komen voor een schitterende trail in het noordelijke bergmassief.

Dus Mallorca: “Hasta luego!” (Tot ziens!)

Raymond